Η αρθρίτιδα της βάσης του αντίχειρα μπορεί να αποτελεί μεμονωμένη εκδήλωση της νόσου ή να υφίσταται στα πλαίσια γενικευμένης οστεοαρθρίτιδας πολλών αρθρώσεων ή ακόμη και στα πλαίσια κάποιου αυτοάνοσου νοσήματος (π.χ. σε ρευματοειδή αρθρίτιδα) ειδικά σε νέους ασθενείς. Επίσης ενοχοποιείται ως προδιαθεσικός παράγοντας η χαλαρότητα της άρθρωσης της βάσης του αντίχειρα και για το λόγο αυτό σε πολλά κέντρα ειδικά του εξωτερικού προτείνεται η έγκαιρη σταθεροποίηση της άρθρωσης με χειρουργική επέμβαση.

Σε πρώιμα στάδια της πάθησης και όταν ο πόνος δεν είναι έντονος και διαρκής, η αντιμετώπιση είναι συντηρητική με αναλγητικά , μη στεροειδή αντφλεγμονώδη καθώς και ακινητοποίηση της άρθρωσης με ειδικούς νάρθηκες που ακινητοποιούν τη συγκεκριμένη άρθρωση. Τελευταία προτείνεται και η τοπική έγχυση ειδικών διαλυμμάτων υαλουρονικού νατρίου, η πρέπει να γίνεται με προσοχή λόγω του πολύ περιορισμένου χώρου που η άρθρωση καταλαμβάνει.

Σε προχωρημένα στάδια και όταν ο πόνος είναι έντονος και μόνιμος η λύση είναι μόνο χειρουργική. Έχουν προταθεί διάφορες τεχνικές. Η πιο απλή που έχει εφαρμοσθεί σε χιλιάδες ασθενείς και σε πολλές χώρες, περιλαμβάνει αφαίρεση του προσβεβλημένου οστού που λέγεται μείζον πολύγωνο και με ειδικό τρόπο συρραφή του θυλάκου (της μεμβράνης δηλ. που περιβάλλει την άρθρωση). Το χέρι στη συνέχεια ακινητοποιείται σε νάρθηκα για 6 εβδομάδες.

Τα τελευταία χρόνια στην Α' Πανεπιστημιακή Ορθοπαιδική Κλινική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης εφαρμόσαμε μία παραλλαγή της προηγούμενης μεθόδου, στην οποία αντικαταστήσαμε το αφαιρεθέν οστούν με ένα ειδικό μόσχευμα το οποίο δρά ως μαξιλάρι (pillow technique). Τα αποτελέσματα της μεθόδου δημοσιεύθηκαν πρόσφατα σε μεγάλο επιστημονικό περιοδικό (Journal of Hand Surgery, American Volume) με εξαιρετικά αποτελέσματα και δείχνει ότι χαίρει πλέον ευρείας αποδοχής.

Η χειρουργική αυτή μέθοδος συνήθως δεν απαιτεί διανυκτέρευση του ασθενούς στο νοσοκομείο. Βέβαια πρέπει πάντα να εκτελείται με προσοχή και επιμέλεια προς αποφυγή τεχνικών λαθών και επιπλοκών.